Αθήνα: Διμοιρία των ΜΑΤ απέκλεισε στην παρέλαση το RESTART

Διμοιρία των ΜΑΤ που βρισκόταν σε ενδοεπικοινωνία με ανοιχτή ακρόαση με τους ανωτέρους της ακολούθησε χθες στη Βουκουρεστίου ομάδα του Restart (Επανεκκίνηση) η οποία κατευθυνόταν με πανό και προκηρύξεις προς την παρέλαση.
Στην συμβολή της Βουκουρεστίου με την Πανεπιστημίου έκλεισε τη διέλευση απαγορεύοντας και εμποδίζοντας την προσέγγισή της στον χώρο της παρέλασης. Το γεγονός προφανώς δεν ήταν μεμονωμένο όσον αφορά την κεντρική παρέλαση της Αθήνας.
Φαίνεται πως και σε αυτό το θέμα ακολουθείται καταπόδας η πολιτική των κυβερνήσεων του Γ.Α.Π. και των Σαμαροβενιζέλων που σφράγιζαν ερμητικά τα σημεία προσέγγισης στην παρέλαση της Αθήνας θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να ξεμπερδέψουν από την εκδήλωση της οργής του λαού. Μόνο που τώρα η προηγούμενη επιχείρηση γίνεται «επιλεκτικά» και «χειρουργικά» με την στοχοποίηση όσων κατεβαίνουν οργανωμένα για να εκφοβισθούν έτσι και να σωπάσουν και οι υπόλοιποι. Εάν αυτό δεν είναι καταστολή και δεξιά πολιτική την οποία θα ζήλευε όχι μόνο ο Σαμαράς αλλά και ο Μπάλκος της καραδεξιάς των μεταπολιτευτικών χρόνων τότε τι είναι; (Για να μην μιλήσουμε για τους πλειστηριασμούς)
Φαίνεται επίσης ότι και σε αυτό το θέμα η κυβέρνηση καταφέρνει ό,τι δεν κατάφεραν οι προηγούμενοι… Καταφέρνει να καταστέλλει και να φιμώνει τον λαό χωρίς να προκαλεί ζώνοντας την Αθήνα, ημέρα εθνικής επετείου, με κλούβες και περιπολικά. Και εκ΄ παραλλήλου να βγαίνει να επικαλείται το φόβο του μπαμπούλα της δεξιάς μήπως γελάσει κανέναν αφελή. Άξιος ο μισθός της και οι έπαινοι και του κ. Πάιατ και της κ. Μέρκελ.
Αλλά οι έπαινοι των ξένων επικυρίαρχων και η επίπλαστη κοινωνική νηνεμία που στηρίζεται στον φόβο δεν αρκούν. Όπως δεν αρκούσαν για τους Σαμαροβενιζέλους και για τον Γ.Α.Π. και ο γδούπος από την πτώση τους που ακολούθησε ήταν εκκωφαντικός. Αυτή η πτώση ανέβασε τον ΣΥΡΙΖΑ και γι΄ αυτό βαδίζει στην ίδια τύχη.
Ο κόσμος που κατέβηκε φέτος μαζικά στις παρελάσεις για το ΄21 δεν το έκανε για να ατενίσει τις στολές και τα μιράζ. Κατέβηκε επειδή οι καθησυχαστικές δηλώσεις της κυβέρνησης δεν τον πείθουν και έχει εδραιωμένη την πεποίθηση ότι με ευθύνη ΣΥΡΙΖΑ κ.λ. μνημονιακών οδηγούμαστε δέσμιοι σε μια νέα εθνική κρίση.
Το πανό έγραφε ΟΧΙ ΣΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΝΑΤΟ – Ε.Ε. ΓΙΑ ΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ.
ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ – ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ Το κείμενο ήταν το εξής:
ΕΠΑΝΕΚΙΝΗΣΗ (RESTART)
Το Πνεύμα του ‘21 Ζωντανό και Σήμερα Η Εθνική Ανεξαρτησία καταχτιέται με αγώνες, δεν χαρίζεται από προστάτες!
«Μέσα με δέρνει ο θάνατος, ν’ όξω με δερν’ ο Τούρκος
Κι απ’ τη δεξιά μου τη μεριά Φράγκος με πολεμάει»
[δημοτικό τραγούδι μετά την Άλωση]
Η επέτειος της Ελληνικής Επανάστασης, της “Άνοιξης των Λαών”, του 1821 γιορτάζεται εφέτος μέσα σε μια ζοφερή πραγματικότητα· με τον ελληνικό λαό σε βαθιά αγωνία για τις προοπτικές της εθνικής μας επιβίωσης.
Οι επιπτώσεις της μνημονιακής χρεοκρατίας είναι παντού ορατές, γιατί δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να έχεις μέσα στην πατρίδα σου το αίσθημα του ραγιά. H χώρα μας, εγκλωβισμένη στους τοκογλύφους, σε εθνο-αποδομητικές συμμαχίες και σε αντιλαϊκά δόγματα, δείχνει ακυβέρνητη στον διεθνή γεωπολιτικό ωκεανό.
Η σημερινή κυβέρνηση της προδοσίας του 62% του ΟΧΙ, βαδίζοντας, όπως και όλες οι προηγούμενες πολιτικές ηγεσίες, …“στον δρόμο που χάραξε” το ΝΑΤΟ, η Ε. Ένωση, η Ευρωζώνη και τα Μνημόνια, χάραξαν τελικά την εποχή της σύγχυσης, του ενδοτισμού και της ηττοπάθειας.
Ο ελληνικός λαός ενστικτωδώς αντιλαμβάνεται ότι η “αρρώστια” είναι πολύ βαθύτερη από την οικονομική κρίση. Οφείλεται στις ίδιες τις παθογένειες του νεοελληνικού κράτους, που δεν στάθηκε τελικά ικανό να ολοκληρώσει τις επιταγές του ’21, και στο μετεμφυλιακό καθεστώς της υποτέλειας.
Μετά την ένταξη της χώρας στα ιμπεριαλιστικά, υπερεθνικά, μορφώματα αρχικά του ΝΑΤΟ, ύστερα της ΕΟΚ, η υποταγή στα ξένα κέντρα αποφάσεων και η αδυναμία να σχεδιασθεί μια εθνική στρατηγική οδήγησε σε απανωτές ήττες: Κωνσταντινούπολη 1955, Ζυρίχη 1959, Κύπρος 1974, Νταβός 1988, Ίμια 1996 κ.ο.κ., με αποτέλεσμα την σημερινή κατάντια να μας απειλεί ο ψευτο-Σουλτάνος σε Αιγαίο, Θράκη και Κύπρο και να μας εμπαίζουν παράλληλα οι Βαλκάνιοι γείτονες, με την ανοχή πάντα των ΗΠΑ και του Βερολίνου.
Η συνολικά αρνητική αυτή κατάσταση για την εθνική και λαϊκή μας κυριαρχία δεν αντιμετωπίζεται με νεοφιλελεύθερους “εκσυγχρονισμούς” και οικονομικά ξεπουλήματα, ούτε με μετανεωτερικές ερμηνείες και «ξαναγράψιμο της ιστορίας» για την αποδυνάμωση της εθνικής μας ταυτότητας.
Άκρως επικίνδυνοι μύθοι είναι η λογική του των συνεχών υποχωρήσεων που διασφαλίζει δήθεν την αποφυγή του πολέμου και το ότι αποτελούμε τα “ανατολικά σύνορα” της Ε.Ε. Πεντάρα δεν δίνει η γραφειοκρατία των Βρυξελλών για το Αιγαίο, άλλωστε η Ε.Ε. στον αμυντικό τομέα παραμένει μια “χάρτινη τίγρης”, οι δε ΗΠΑ θα κάνουν οτιδήποτε για να  μην χάσουν τα πιόνια τους στο ταραγμένο μεσανατολικό τοπίο.
Το δόγμα ότι Δεν Υπάρχει Εναλλακτική Λύση, που επικρατεί τόσο στην οικονομία όσο και στην εθνική στρατηγική, μας κάνει προβλέψιμους και αναλώσιμους απέναντι σε εχθρούς και σε “συμμάχους” και εκφυλίζει κάθε προσπάθεια ανάκαμψης της χώρας και άσκησης ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.
Το φρόνημα του ’21 είναι επίκαιρο όσο ποτέ. Και τότε απέναντι στον πόθο των Ελλήνων για εθνική ανεξαρτησία υψωνόταν η δύναμη της παλινόρθωσης μιας αντιδραστικής “Νέας Τάξης”, η Ιερά Συμμαχία. Δεν στάθηκε, όμως, ικανή να κάμψει το ελληνικό λαό.
Εμπρός και σήμερα στον δρόμο του ’21 Αδιαπραγμάτευτη θέση στο Μακεδονικό Ανυποχώρητη στάση σε Κύπρο και Αιγαίο. Όχι στα μνημόνια και την Ευρωκατοχή

Σάλσμπουρι: ψέματα σε κοσμική κλίμακα

  

Αναδημοσίευση από BRITISHERALD

Σύμφωνα με τους ειδικούς στα χημικά όπλα, οι ισχυρισμοί των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών ότι το τοξικό δηλητήριο «Novichok» μπήκε στις αποσκευές της Γιούλιας Σκρίπαλ στη Μόσχα, είναι γελοίοι καθώς πολλές αναδεικνύονται πολλές ασυνέχειες στην ιστορία για τη «δηλητηρίαση των αποσκευών». Ακόμα και βετεράνοι των μυστικών υπηρεσιών σημειώνουν την απουσία πραγματικών στοιχείων που να αποδεικνύουν την ενοχή της Μόσχας.

Το Λονδίνο ισχυρίζεται άλλη μια φορά ρωσική εμπλοκή στη δηλητηρίαση του Σεργκέι Σκρίπαλ. Η εφημερίδα Telegraph, επικαλούμενη πηγές στις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες, αναφέρει ότι οι αποσκευές της Γιούλιας Σκρίπαλ, κόρης ενός πρώην πράκτορα της GRU και Βρετανού κατασκόπου, θα μπορούσαν να έχουν δηλητηριαστεί. Σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα, οι αποσκευές της γυναίκας και τα δώρα που μετέφερε στον πατέρα της από τη Μόσχα στο Λονδίνο, θα μπορούσαν να έχουν εμποτιστεί με νευροτοξική ουσία. Οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες ισχυρίζονται ότι η δηλητηριώδης ουσία τοποθετήθηκε στην κόρη του Σκρίπαλ στο διαμέρισμά της στη Μόσχα.

Η εφημερίδα ισχυρίζεται επίσης ότι αυτά μπορεί να προκάλεσαν δηλητηρίαση στον Νικ Μπέιλι, έναν αστυνομικό που ήταν ο πρώτος επισκέπτης του σπιτιού των θυμάτων στην πόλη Σάλσμπερι. Οι ανακολουθίες είναι φανερές για όποιον θέλει να τις δει. Νωρίτερα είχε αναφερθεί ότι ο αστυνομικός Μπέιλι δηλητηριάστηκε στο σημείο όπου βρέθηκαν αναίσθητοι ο Σεργκέι Σκρίπαλ και η κόρη του, δηλαδή σε ένα εμπορικό κέντρο.

Η ιστορία που το Λονδίνο και οι σύμμαχοί του χρησιμοποιούν για να στηρίξουν τις πληροφορίες και τις διπλωματικές επιθέσεις τους προς τη Ρωσία, δείχνουν γελοίες, σύμφωνα με τους ειδικούς.

Ο Ίγκορ Νικούλιν, χημικός και μέλος της Επιτροπής για τα Βιολογικά Όπλα των Ηνωμένων Εθνών από το 1998 έως το 2003, τόνισε «τον προφανή παραλογισμό των αναφορών για «τις δηλητηριασμένες βαλίτσες που ταξίδεψαν από τη Μόσχα». «Το «Novichok» που σύμφωνα με το Λονδίνο χρησιμοποιήθηκε για να δηλητηριάσει τον Σεργκέι και τη Γούλια Σκρίπαλ, είναι ένα υπέρ τοξικό συστατικό. Δύο γραμμάρια από αυτό είναι αρκετά για να δηλητηριάσουν 500 άτομα. Πώς μεταφέρθηκε άραγε, σε ανοιχτή φόρμα ή πώς; Αυτό είναι τελείως αντιρεαλιστικό», εξηγεί ο ειδικός.

Είναι το ίδιο δραστικό με την επαφή, αλλά και με την αναπνοή, εξηγεί ο ειδικός. Επιπλέον, έχει μια χαρακτηριστική δυσάρεστη οσμή που δεν μπορεί να κρυφτεί και να περάσει απαρατήρητη. Ο ειδικός σημείωσε ότι στη διάρκεια της πτήσης από τη Μόσχα στο Λονδίνο, που διαρκεί 4 ώρες, «σίγουρα θα είχε δηλητηριαστεί όλο το αεροπλάνο, ή η Γιούλια Σκρίπαλ θα είχε δηλητηριαστεί ήδη από το διαμέρισμά της στη Μόσχα».

Ο χημικός σημειώνει: είναι πολύ ύποπτο ότι ο αστυνομικός, χωρίς μάσκα αερίου ή κάποιο άλλο είδος προστασίας, όπως και κάποιοι άλλοι περαστικοί, στέκονταν κοντά στο δηλητηριασμένο Σκρίπαλ στο σημείο που βρέθηκε. Οι ειδικοί μάλιστα πιθανολογούν ότι δεν αποκλείεται ο Σκρίπαλ να είναι ζωντανός και υγιής και όλα αυτά να μην είναι τίποτα άλλο από ένα καλοστημένο σκηνικό. Γιατί δεν επιτρέπεται σε κανέναν να τον δει, γιατί δεν υπάρχουν καθόλου πληροφορίες, γιατί δεν προσκομίζεται καμία απόδειξη, γιατί είναι όλα χαρακτηρισμένα απόρρητα και αποκρύβονται;

Πράγματι αυτό δεν έχει προηγούμενο. Όταν σκοτώθηκε ο Τρότσκι, οι έρευνες γίνονταν ανοιχτά, ή για να μιλήσουμε με σημερινούς όρους, τα νέα από τις έρευνες δίνονταν στον τύπο κάθε μέρα. Στην απόπειρα κατά του Πάπα το 1981, που έγινε από έναν Τούρκο εν ονόματι Αλί Αγκσά, κάθε μέρα, σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες και στην Τουρκία, δημοσιογράφοι διεξήγαγαν τις έρευνές τους (ακόμα και μυστικά), δημοσιεύοντας πληροφορίες, καταθέσεις, αποκλειστικά, φωτογραφίες –όλα τα αποτελέσματα της δουλειάς τους. Τότε όλο το δίκτυο της CIA στην Τουρκία, στην Ευρώπη, στην Ελβετία, αποκαλύφθηκε. Όταν σκοτώθηκε ο Μπαντέρα είχαμε τα ίδια. Τώρα, πέρα από τις κατηγορίες, δε μαθαίνουμε τίποτα άλλο.

Οι ειδικοί δεν αποκλείουν την πιθανότητα το συστατικό να τοποθετήθηκε στις αποσκευές της Γούλας όταν αυτή ήταν ήδη στο Ηνωμένο Βασίλειο. Αλλιώς προκύπτει το ερώτημα: «Γιατί κανείς δε δηλητηριάστηκε στη διάρκεια της ημέρας, όταν ο αστυνομικός που έφτασε στη σκηνή του εγκλήματος δηλητηριάστηκε μέσα σε λίγα λεπτά ή και δευτερόλεπτα;»

Οι φανερές αντιφάσεις, αλλά και τα πέρα από τη λογική και αναπόδεικτα σημεία της βρετανικής εκδοχής είναι ο λόγος που ακόμα και σύμμαχα της Βρετανίας κράτη δεν προσέτρεξαν στο βρετανικό κάλεσμα. Συγκεκριμένα, το Ισραήλ δεν υπέγραψε τη «δήλωση των τεσσάρων», που υπογράφηκε από τους ηγέτες της Μ. Βρετανίας, των ΗΠΑ, της Γαλλίας και της Γερμανίας, όπως δήλωσε ο πρώην Δ/ντής των ισραηλινών ειδικών υπηρεσιών «Nativ» Γιακόβ Κεντμί. Ο ίδιος σημείωσε ότι η Βρετανία απαίτησε από τους συμμάχους της την υποστήριξή τους σε δύο σημεία: την καταδίκη της πράξης της δηλητηρίασης, αλλά και την καταδίκη της Ρωσίας σαν την «ένοχη» γι’ αυτό. Το Ισραήλ καταδίκαζε μόνο την πράξη της δηλητηρίασης, αλλά αρνήθηκε κατηγορηματικά να προσυπογράψει την ενοχή της Μόσχας.

Ο πρώην Δ/ντής των ειδικών υπηρεσιών του Ισραήλ, σημείωσε ότι η συμπεριφορά που αποδίδεται στη Ρωσία είναι τουλάχιστον παράξενη. «Η αξία του αποστάτη εξαρτάται από τις πληροφορίες που κατέχει. Ό,τι ήξερε ο Σκρίπαλ και ό,τι έδωσε στη βρετανική πλευρά, το είχε ήδη πει στη ρωσική πλευρά το 2004, λέει ο Κεντμί.

Ο Βούλγαρος δημοσιογράφος Ντιλουάνα Γκαεταντζίεβα πιθανολόγησε ότι το εργαστήριο Porton Down, που βρίσκεται κοντά στο Σάλσμπουρι, μπορεί να εμπλέκεται στην οργάνωση της δηλητηρίασης του Σκρίπαλ.  Το εργαστήριο είναι το ίδιο που έκανε τις αναλύσεις του συστατικού που βρέθηκε στο σώμα του μολυσμένου. Πολλά μέσα σημείωσαν την περίεργη αυτή γειτνίαση του εργαστηρίου με το σπίτι όπου ο Σκρίπαλ ζούσε και στο οποίο δηλητηριάστηκε.

Και πολλοί ειδικοί συμφωνούν ότι είναι αδύνατο να προσδιοριστεί το ακριβές συστατικό που χρησιμοποιήθηκε και να δοθεί το αναγκαίο αντίδοτο σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, ενώ οι δηλώσεις περί ρωσικής εμπλοκής εμφανίστηκαν στα πρωτοσέλιδα σχεδόν αμέσως μετά τη δηλητηρίαση.

Ακόμα όμως και αν ήταν το «Novichok», υπάρχει ακόμα ένα ενδιαφέρον γεγονός: δημοσιογράφοι κατάφεραν να βρουν άρθρο της New York Times με ημερομηνία 25 Μαΐου 1999, στο οποίο αναφέρεται ότι Ουάσιγκτον και Τασκένδη (Ουζμπεκιστάν) κατέληξαν σε συμφωνία για την κατασκευή εγκαταστάσεων στο Κρατικό Ινστιτούτο Ερευνών Οργανικής Χημείας και Τεχνολογίας, στις οποίες αναπτύχθηκε το δηλητηριώδες συστατικό «Novichok».

Αν η Βρετανία σκοπεύει πράγματι να ψάξει για την αλήθεια σε αυτό το θέμα, θα πρέπει να καλέσει Ρώσους ειδικούς, να παρουσιάσει κάποια στοιχεία, όπως για παράδειγμα τη φιάλη μέσα στην οποία ήταν αποθηκευμένο το αέριο, αλλιώς δηλώσεις όπως αυτές της Πρωθυπουργού Τερέσας Μέι, μπορεί να μοιάζουν δραματικές, αλλά δεν στηρίζονται σε καμιά πραγματική απόδειξη.

Άσχετα ωστόσο από το ποιος κρύβεται πίσω από τη δηλητηρίαση του Σεργκέι Σκρίπαλ και της κόρης του, μπορούμε με σιγουριά να πούμε ότι το συμβάν χρησιμοποιείται ως μέσο πίεσης προς τη Ρωσία. Έτσι ο επικεφαλής του Υπουργείου Εξωτερικών της Βρετανίας Μπόρις Τζόνσον, συμφώνησε με τον Υπουργό Εσωτερικών Άμπερ Ρουντ στη δημιουργία μιας νέας γραμμής κυρώσεων ενάντια στη Μόσχα πάνω στις ίδιες αρχές με αυτές του «δόγματος Μαγκνίτσκι». Μερικοί μάλιστα αναφέρονται ήδη στο «δόγμα Σκρίπαλ» και είναι πολύ πιθανό το όνομα αυτό να καθιερωθεί. Είναι επίσης πολύ πιθανό η Βρετανία να μποϋκοτάρει το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου που θα λάβει χώρα το καλοκαίρι στη Ρωσία.

Με άλλα λόγια η βρετανική πλευρά είχε πολύ περισσότερα κίνητρα να δηλητηριάσει τον Σκρίπαλ. Ο προδότης που είχε αποστατήσει πριν από 8 χρόνια, δεν μπορούσε να προκαλέσει σπουδαία προβλήματα στη Μόσχα.

Αιγαίο – οι συνέπειες της υποταγής

Με επιτυχία στην κατάμεστη αίθουσα της ΕΣΗΕΑ, πραγματοποιήθηκε στις 19/3/18 η εκδήλωση «Αιγαίο 2018,  οι συνέπειες της υποταγής» που διοργάνωσε η πρωτοβουλία για κοινή δράση ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ - RESTART.

Την εκδήλωση άνοιξε ο Διονύσης Φλαμιάτος, αναλυτής διεθνών οικονομικών σχέσεων, σκιαγραφώντας το σημερινό τοπίο των προβλημάτων που έχουν δημιουργήσει στη χώρα μας οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που αφού την αποδυνάμωσαν κοινωνικά και οικονομικά με την επιβολή βαρβάρων μνημονιακών μέτρων, με την αγαστή συνέργεια του υποταγμένου πολιτικού προσωπικού της χώρας σήμερα η υποτέλεια αγγίζει τα όρια της μειοδοσίας και γινόμαστε έρμαια προκλήσεων ακόμα και μικρότερων γειτονικών κρατών, αλλά κυρίως της άκρως επιθετικής και αναθεωρητικής Τουρκίας.

Στη συνέχεια έγινε διαδικτυακή παρέμβαση, από τον Dr Marcus Papadopoulos, εκδότη και αρχισυντάκτη του περιοδικού "Politics First", ο οποίος με συγκεκριμένες αναφορές σε περιστατικά και καταστάσεις, κατέδειξε τις ευθύνες της Μ. Βρετανίας, των Η.Π.Α. αλλά και των εθελόδουλων πολιτικών ηγεσιών σε Ελλάδα και Κύπρο, για να καταλήξει ότι οι διεθνείς αυτές δυνάμεις είναι εχθρικές απέναντι στην Κύπρο και στην Ελλάδα αναφορικά με τα εθνικά και εδαφικά μας δίκαια στο Αιγαίο και στο βόρειο κατεχόμενο μέρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπου προκρίνουν την ποικιλότροπη υποστήριξη της επιθετικής Τουρκίας και ως εκ τούτου την αναγκαιότητα αναπροσανατολισμού της εξωτερικής πολιτικής Ελλάδας και Κύπρου.

Το λόγο κατόπιν πήρε ο Σαράντος Θεοδωρόπουλος, δικηγόρος, όπου ορίζοντας την έννοια του έθνους και ιχνογραφώντας τη συγκεκριμένη ιστορική πορεία του ελληνικού έθνους, κατέδειξε τις γραμμές υπεράσπισης των σημερινών κατοχυρωμένων εδαφών της χώρας μας, τονίζοντας την εθνική υπόσταση των κοινωνικών ζητημάτων, για να καταλήξει ότι οι αγώνες για λαϊκή κυριαρχία οφείλουν να διεξάγονται στο έδαφος της ελληνικής επικράτειας.

Αμέσως μετά, ο Ρούντι Ρινάλντι, εκδότης της εβδομαδιαίας εφημερίδας «Δρόμος της Αριστεράς», σε μια ακτινογραφία της εσωτερικής κοινωνικής και πολιτικής κατάστασης επεσήμανε τους κινδύνους που εγκυμονεί το διεθνές πλαίσιο των γεωπολιτικών συγκρούσεων στην ακεραιότητα της εθνικής μας υπόστασης, αλλά και τους αγώνες του ελληνικού λαού στη μνημονιακή Ελλάδα. Επεσήμανε τις αρνητικές επιπτώσεις της υποβάθμισης των εθνικών ζητημάτων από μεγάλη μερίδα της αριστεράς, και όχι μόνο της κυβερνητικής, ιχνογραφώντας παράλληλα τις προϋποθέσεις για την απελευθέρωση από τα σημερινά δεσμά που οφείλουν να αναγνωρίζουν την άρρηκτη σύνδεση του εθνικού με το κοινωνικό.

Τέλος το λόγο πήρε ο Βαγγέλης Πισσίας, Καθηγητής Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων, τονίζοντας ότι οι αναλύσεις των γεγονότων που συνιστούν την εκρηκτική μεσανατολική γεωπολιτική κρίση, στην οποία η Τουρκία διαδραματίζει  τον πιο ενεργό ρόλο από κάθε άλλη περιφερειακή δύναμη, όπως και εκείνες των τριβών που εντείνονται στο βαλκανικό χώρο, με την ανάδειξη του νεομακεδονισμού σε κεντρικό ζήτημα, εξαντλούνται σε μια άγονη -κατά κανόνα- κριτική των ελληνικών κυβερνήσεων για λάθη, εκχώρηση της εξωτερικής πολιτικής σε ξένα κέντρα, υποχωρητικότητα και ενδοτισμό, χωρίς να εξετάζονται παράλληλα οι αιτίες που οδήγησαν στην αποδυνάμωση των αντιστάσεων του ελληνικού λαού. Έτσι δεν δίνονται απαντήσεις που μπορούν να επιφέρουν την ανάκαμψη του φρονήματος υπεράσπισης της εθνικής ακεραιότητας και τη στερέωση μιας ειρηνικής προοπτικής στην περιοχή. Από την άλλη υπάρχουν γεωπολιτικές σταθερές που δεν προοιωνίζονται σταθερή ειρήνη. Έκλεισε τονίζοντας ότι η επιστροφή του λαού στον στίβο των κινητοποιήσεων που θα θωρακίσουν τη χώρα, προϋποθέτει την κατανόηση των κινδύνων, τη γνώση των συσχετισμών και, προπαντός, την επίγνωση του κόστους που απαιτεί η ελευθερία.

Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, Γραμματέας του Π.Σ. της Λαϊκής Ενότητας (ΛΑ.Ε.), χαιρετίζοντας την εκδήλωση σκιαγράφησε το καθεστώς του Αιγαίου Πελάγους και το επιθετικό καθεστώς της Τουρκίας του Ερντογάν, με την πλειοδοσία ωστόσο και της κεμαλικής του αντιπολίτευσης. Αναφέρθηκε στο πρωτόκολλο της Βέρνης και στην πολιτική των συνεχών υποχωρήσεων των ελληνικών κυβερνήσεων που από το 1975 έχουν παραιτηθεί από το δικαίωμα έρευνας πέραν των 6 μιλίων. Στη συνέχεια ανέλυσε το διεθνές γεωπολιτικό περιβάλλον και την πρόταση του για αλλαγή της διεθνούς πολιτικής της χώρας και την άσκηση πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής. Κλείνοντας αναφέρθηκε στην τουρκική επίθεση στην Αφρίν, συμπεραίνοντας ότι μια ήττα στην Αφρίν θα έχει αντανάκλαση στο Αιγαίο και την Κύπρο.

Ολιγόλεπτες παρεμβάσεις έγιναν από πλειάδα προσκεκλημένων, όπως ο Δημήτρης Καζάκης, ο Παναγιώτης Μαντάς, η Ραχήλ Μακρή, ο Κυριάκος Κυριακόπουλος, ο Δημήτρης Σπάθας, ο Νίκος Ιγγλέσης, ο Γ. Σιώζος, ο Γ. Λουκάς, ο Π. Ηλιόπουλος, ο Γ. Σταυρόπουλος και άλλοι, που προσέθεσαν τη δική τους άποψη και πρόταση για τη συνέχεια του αγώνα.

Παραβρέθηκαν οι συλλογικότητες :

ΑΚΕΠ, Αριστερό Ρεύμα, ΔΗΚΚΙ, Δρόμος Ανοιχτός, Ελεύθερη Ελλάδα, ΕΠΑΜ, ΚΟΕ, Μέτωπο Νίκης, Πλεύση Ελευθερίας, Πρωτοβουλία 14^ης Μάη, Σοσιαλιστική Προοπτική, καθώς και πρώην βουλευτές, μέλη κ.ά.

Η εκδήλωση ήταν συνέχεια σειράς ενεργειών για να επιτευχθεί κοινή δράση για την Εθνική Ανεξαρτησία και τη Λαϊκή Κυριαρχία. Διατυπώθηκε από όλους η εκτίμηση ότι η κοινή δράση πρέπει να συνεχισθεί στα θέματα υπεράσπισης της Εδαφικής Ακεραιότητας της χώρας και να επεκταθεί σε όλο το φάσμα των δράσεων για την αποτίναξη της μνημονιοκρατίας και της ευρωκατοχής.

Αιγαίο 2018, οι συνέπειες της υποταγής